Een duidelijk doel; een heldere missie.
Het is 2018 wanneer Timo bij De Klimop intrekt. Tot dat moment heeft hij veel plekken gezien en is toe aan rust. Een plek waar hij langdurig kan blijven, waar het zo nu en dan ook best even mis mag gaan en een plek waar Timo op zijn eigen tempo kan werken aan zijn toekomst. Timo heeft dagbesteding maar wil meer. Hij heeft een duidelijk doel; hij wil zelfstandig wonen en een betaalde baan.
Lees hier het verhaal van Timo.
Timo komt -jarige leeftijd bij de Klimop. Tot die tijd had hij veel plekken gezien en zoekt hij rust. Een vaste vertrouwde plek waar de nadruk ligt op wederzijds respect en samenwerking. Waar het best even mis mag gaan en fouten maken horen bij de ontwikkeling van iemand van zijn leeftijd. Een plek waar we niet afwijzen, maar oplossingen zoeken om weer verder te kunnen met elkaar. Klinkt leuk, al is dat het niet altijd. Want er wordt weldegelijk gesproken over bepaalde keuzes die je maakt. Over dingen die anders kunnen en zo nodig zitten daar ook tijdelijk consequenties aan vast. Dit is altijd bedoeld om weer in de samenwerking te komen. Vanuit de zorggedachte. Maar dat is soms ook best lastig.
Stormfase:
De eerste periode van een plaatsing is altijd de moeilijkste periode. Nieuwe mensen leren kennen, aan elkaar wennen, nieuwe afspraken, nieuwe regels en vaak een andere manier van aanpak dan wat je gewend bent. Timo heeft het er soms best moeilijk mee. Alle veranderingen bij elkaar; dat zijn er ook best veel. Dit heeft regelmatig een woedeaanval tot gevolg. Timo kan behoorlijk boos worden; van 0 naar 100 binnen enkele ogenblikken. Geen probleem, boos worden is een emotie en hoort bij ons allemaal. Nooit meer boos worden is voor niemand haalbaar. Minder heftig en minder vaak boos worden is wel een optie. Eerder uit de situatie stappen, sneller in contact terugkomen en vooral rustig uitspreken wat je dwars zit. Dat is het doel. Maar om een doel te halen moet je naar jezelf kijken en de kans en tijd krijgen om te leren en te veranderen. Hierbij helpen wij natuurlijk. Natuurlijk gaat dat met vallen en opstaan maar door, ook als Timo boos was, voor hem te blijven zorgen en hem te complimenteren wanneer hij zelf weer in contact terugkomt. Hem laten inzien dat boosheid iets van ons allemaal is. Hierdoor nam de heftigheid en de frequentie af. Hij kan nu uit de situatie stappen, even een rondje lopen en daarna het gesprek weer aangaan. Soms even drie keer een rondje lopen. Timo kan het en hij doet het.
Normfase:
Na een tijdje merkt Timo dat hij al best veel kan en, zonder erg, meer deed dan hij zelf doorhad. Timo werkt veel aan de doelen en heeft een duidelijke dagroutine. Vroeg opstaan, wassen, ontbijten en naar zijn dagbesteding in Hoorn. In de middag, na zijn dagbesteding, boodschappen doen en koken. In de avond is het tijd voor ontspanning. Met zijn huisgenoten een spelletje doen, film kijken, beetje gamen of op pad om een activiteit te doen. Timo doet het goed op een vaste routine, maar hij wil meer. Hij vindt zijn dagbesteding leuk, maar geeft dikwijls aan meer in het arbeidsproces betrokken te willen worden.
De arbeidsmarkt:
Timo geeft aan dat hij altijd graag iets met postbezorging wil doen. Samen met hem leggen we contact met NH post. Dit bedrijf is een oude bekende van ons waar we eerder al met veel plezier een kind hadden onder konden brengen. NH post biedt namelijk zorg op maat. Ook dit maal pakte het erg goed uit. Timo heeft kennisgemaakt en is direct erg enthousiast. Een aantal dagdelen draait hij mee. Voornamelijk sorteerwerk en postlopen zijn zijn bezigheden. Postlopen blijkt de ideale job voor hem te zijn. Lekker op pad en naar buiten met collega’s. Een eigen wijk op Texel. Timo maakte zich binnen de kortste keren onmisbaar. Zijn collega’s lopen weg met hem en vice versa. De begeleider van NH post spreekt met waardering over Timo. Timo zet zich 100% in, komt altijd keurig op tijd, werkt in weer en wind en doet wat ze van hem vragen. Het is eerder afremmen dan aansporen, zo zeggen zijn directe collega’s. Natuurlijk heeft hij begeleiding nodig, maar we krijgen er veel voor terug. Timo is dankbaar, trots en staat voor iedereen klaar. De volgende stap is om een arbeidscontract te krijgen bij NH post. ,,Die ruimte willen we hem in de toekomst zeker bieden”, aldus de eigenaar.
Toekomst:
Timo is blij met zijn plek bij De Klimop. Hij woont samen met een huisgenoot, maar ziet uit naar zijn eigen appartementje. Vaak is het gezellig met z’n tweetjes, maar er ontstaat ook dikwijls ruis of ruzie over schoonmaken bijvoorbeeld. Of muziek die te hard staat als Timo rust. Al is het in het begin met intensieve zorg die altijd in de nabijheid aanwezig is. Ook dat zal, als Timo zich blijft ontwikkelen, langzaam maar zeker afnemen. Tot in hoeverre is nog niet duidelijk, maar Timo ziet uit naar zijn eigen plekje. Hij is er aan toe en moet die kans na zijn achttiende krijgen. Die kans bieden we hem dan ook vanuit De Klimop.
Vanuit mijn werkervaring bij diverse instellingen zag ik van dichtbij hoe het systeem in elkaar zit. Waar de knelpunten liggen en wat de steeds terugkerende valkuilen zijn. Ik zag dat juist de meest kwetsbare en moeilijke doelgroep hier vaak de dupe van is. En juist deze doelgroep vormt onze uitdaging, want zij hebben een setting als de Klimop en onze manier van aanpak en werken het hardste nodig. Wij leggen de nadruk op het samenwerken met de jongere, empoweren en niet in problemen maar oplossingen denken. Klinkt makkelijk maar dat is het allerminst.
Het verhaal van Ferry begint al op zeer jonge leeftijd.
Van gesloten instelling naar De Klimop.